«Δεν θέλω να κάνω κριτική με κέντρο την ιστορία του ΚΚΕ. Να αναφερθώ στο Σλαβομακεδονικό αλφαβητάρι που μοίραζαν οι Κομμουνιστές στην Τασκένδη στα παιδιά των Σλαβομακεδόνων μαχητών του ΔΣΕ. Ούτε στους 70.000 πρόσφυγες του εμφυλίου που το ελληνικό κράτος τους στέρησε το δικαίωμα το 1983 να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ούτε στην Σλαβομακεδόνισσα Ειρήνη Γκίνη/Μίρκα Γκίνοβα, την πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στον εμφύλιο. Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με τις ερινύες σας για όλα αυτά»… Αλέξης Τσίπρας, Βουλή, συζήτηση για την κύρωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών», 24 Ιανουαρίου 2019.
Στις 26 Ιουλίου 1946 και ενώ είχε ξεσπάσει επισήμως ο Εμφύλιος, λίγο έξω από τα Γιαννιτσά εκτελέστηκε μια γυναίκα. Ήταν η Μίρκα Γκίνοβα (Ειρήνη Γκίνη, το εξελληνισμένο), στέλεχος και μέχρι σήμερα ηρωίδα του ΚΚΕ, αλλά και στέλεχος και ηρωίδα του σλαβικού ΝΟΦ και των Σκοπιανών.
Η Γκίονοβα γεννήθηκε στην Ξανθόγεια Πέλλης το 1916. Ο πατέρας της είχε λάβει μέρος στην εξέγερση του Ίλιντεν το 1903. Συγγενείς της είχαν σχέσεις με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, την ίδια εποχή. Σπούδασε νηπιαγωγός στην Καστοριά και το 1939 το «φασιστικό μεταξικό καθεστώς» την διόρισε στην Άρνισσα. Η Γκίνοβα όμως συνέπτυξε σχέση, έμεινε έγκυος και απέκτησε παιδί εκτός γάμου, κάτι ιδιαίτερα σοβαρό, εκείνη την εποχή, για μια μάλιστα δασκάλα. Έτσι έχασε τη θέση της.
Στην κατοχή οργανώθηκε στη νεολαία του ΚΚΕ. Μετά την απελευθέρωση κατέφυγε στη γιουγκοσλαβική «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατηγορούμενη στην Ελλάδα για συμμετοχή σε φόνους δύο ατόμων. Στην Γιουγκοσλαβία εντάχθηκε στο ΝΟΦ (Μακεδονικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ένα δημιούργημα του Τίτο που είχε ως αποστολή την αρπαγή της ελληνικής Μακεδονίας και την ενσωμάτωσή της στη «λαϊκή δημοκρατία» της Γιουγκοσλαβίας. Παράλληλα ήταν μέλος της σλαβομακεδονικής «Αντιφασιστικής Ένωσης Γυναικών». Το ΝΟΦ, δεν ενέκρινε τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη διακοπή του ένοπλου αγώνα, ενώ άρχισε τις δολιοφθορές εναντίον των ανδρών της Εθνοφυλακής, που είχε προωθήσει η Ελλάδα στα σύνορα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ρόλος του ΝΟΦ στην έκρηξη του Ελληνικού Εμφυλίου και στην εξέλιξη του μόνο μικρός δεν ήταν. Αντάρτες του ΝΟΦ είχαν αρχίσει δράση στη Μακεδονία πολύ πριν το ΚΚΕ πάρει πάλι τα όπλα τον Μάρτιο του 1946.
Μετά τη συμφωνία των ΚΚ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας στις 16/10/1946, μέλη του ΝΟΦ επανήλθαν στην Ελλάδα και τις τάξεις του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ προσπαθούσε να διατηρήσει τον έλεγχο του ΝΟΦ, αλλά λόγω της ανάγκης για στρατολόγηση όσο το δυνατόν περισσότερων ανδρών, δεν μπορούσε να ανακόψει την αλυτρωτική και προπαγανδιστική δραστηριότητα που ασκούσαν τα φιλογιουγκοσλαβικά στοιχεία του NOF. Πηγές αναφέρουν ότι τουλάχιστον 11.000 Σλάβοι υπηρέτησαν στις τάξεις του ΔΣΕ κατά τον Εμφύλιο.
Και η Γκίνοβα αναδείχθηκε σε ηγετικό καθοδηγητικό στέλεχος του ΝΟΦ. Σε κάποια συμπλοκή όμως συνελήφθη από τις ελληνικές δυνάμεις, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Στο στρατοδικείο που δικάστηκε δήλωσε: «Είμαι μακεδόνισσα και πιστεύω στο ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που αντιπροσωπεύει όλους τους λαούς της Ελλάδας και εγγυάται ίσα δικαιώματα στους μακεδόνες». Στα Σκόπια η Γκίνοβα θεωρείται ηρωίδα του «εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των σκλαβωμένων Μακεδόνων του Αιγαίου». Τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον δικτάτορα Τίτο, αλλά και από τους Σκοπιανούς αργότερα, που μάλιστα, το 2006, της έστησαν αδριάντα στην πάλαι ποτέ ελληνική πόλη του Μοναστηρίου.
Ανδριάντας της Γκίνοβα στα Σκόπια.
