To Tankgewehr M1918 της Mauser ήταν το πρώτο ειδικά σχεδιασμένο για αυτόν τον σκοπό αντιαρματικό όπλο της ιστορίας. Σχεδιάστηκε για την αντιμετώπιση των αρμάτων των στρατών της ΑΝΤΑΝΤ που είχαν πλέον καταστεί τρομακτική απειλή στο πεδίο της μάχης για τον απλό Γερμανό πεζικάριο που τα έβλέπε, ανυπεράσπιστος, να κυλούν ως ένα σιδηρό κύμα εναντίον του.
Οι Βρετανοί ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν άρματα μάχης στην τελική φάση της ανθρωποσφαγής στον Σομ το 1916. Ακολούθησαν και Γάλλοι που παρήγαγαν τα δικά τους υποδείγματα. Αν και τα πρώτα άρματα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητες κατασκευές, άκρως επιρρεπείς σε βλάβες, σταδιακά βελτιώθηκαν. Έτσι λίγους μήνες μετά τη μάχη του Σομ, οι Γερμανοί κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα σαφώς βελτιωμένα βρετανικά άρματα Mk IV με το πεζικό τους να είναι απελπιστικά άοπλο απέναντί τους.
Οι Γερμανοί είχαν επιχειρήσει αρχικά να αντιμετωπίσουν τα άρματα με μια ενισχυμένη διατρητική βολίδα που βαλλόταν από τα κοινά τυφέκια του πεζικού Mauser των 7,92 χλστ. Αυτό το πυρομαχικό όμως αποδείχθηκε ανεπαρκές έναντι των νέων βρετανικών και γαλλικών αρμάτων. Χρειαζόταν κάτι ισχυρότερο.
Αυτή ήταν η ιδέα που γέννησε το Tankgewehr M1918, ένα βαρύ τυφέκιο διαμετρήματος 13,2 χλστ. ειδικά σχεδιασμένου για αντιμετώπιση των εχθρικών αρμάτων μάχης. Το τυφέκιο σχεδιάστηκε από την Mauser που είχε ως οδηγό το κοινό της τυφέκιο G98. Η εταιρεία ξεκίνησε την κατασκευή του T-Gewehr μόλις τον Μάιο του 1918 και μέχρι το τέλος του πολέμου είχε κατασκευάσει περί τα 16.000 τυφέκια. Ήταν όμως αργά, η τύχες του πολέμου είχαν πλέον κριθεί, αν και το τυφέκιο αποδείχθηκε αρκετά αποτελεσματικό.
Ήταν μονόβολο με σύστημα κινητού ουραίου, ενώ διέθετε και δίποδο για καλύτερη σταθερότητα. Είχε ισχυρή ανάκρουση. Υπηρετούνταν από ομάδα δύο ανδρών, σκοπευτή και τροφοδότη. Έβαλλε το φυσίγγιο των 13.2 x 92 χλστ. με πυρήνα σκληροποιημένου χάλυβα με αρχική ταχύτητα εξόδου από την κάννη της τάξης των 785 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Κάθε φυσίγγιο ζύγιζε 51,5 γραμμάρια.
Το όπλο μήκος 1,691 μέτρα και βάρος, με το δίποδο, 18,5 κιλά. Θεωρείτο αποτελεσματικό σε απόσταση έως 500 μ. Μπορούσε να διατρήσει κάθετη χαλύβδυνη θωράκιση πάχους 26 χλστ. στα 100 μ. 23,5 χλστ. στα 200 μ. 21,5 χλστ. στα 400 μ. και 18 χλστ. στα 500 μ. Οι επιδόσεις αυτές ήταν υπέραρκετές έναντι των συμμαχικών αρμάτων της εποχής. Για παράδειγμα το βρετανικό άρμα Mk IV είχε μέγιστη θωράκιση 12 χλστ., το Mk V, 16 χλστ. ενώ τα Whippet είχαν θωράκιση 14 χλστ. Αντίστοιχη ήταν και η θωράκιση των γαλλικών αρμάτων με εξαίρεση αυτής του Saint-Chamond που είχε μέγιστο πάχος 19 χλστ.
