Στις αρχές Οκτωβρίου του 1915 ο νεαρός υπολοχαγός Έρβιν Ρόμελ μετατέθηκε στο νεοσυγκροτημένο Τάγμα Ορεινών Κυνηγών της Βυρτεμβέργης. Το τάγμα των Ορεινών Κυνηγών είχε τελείως διαφορετική σύνθεση σε σχέση με τα τάγματα του κοινού πεζικού. Διέθετε έξι λόχους, αντί τεσσάρων των κοινών, και έξι διμοιρίες πολυβόλων, αντί μίας. Η συνολική του δύναμη ξεπερνούσε τους 1.200 άνδρες. Το προσωπικό της μονάδας προερχόταν από διάφορα όπλα και σώματα. Ήταν μια μονάδα επιλέκτων, αποστολή της οποίας ήταν να ανοίγει τον δρόμο στο κοινό πεζικό.
Ο Ρόμελ ήταν πολύ χαρούμενος που θα εντασσόταν σε μια επίλεκτη μονάδα. Ο νεαρός υπολοχαγός ανέλαβε τη διοίκηση ενός λόχου ορεινών κυνηγών και άρχισε να εκπαιδεύει και να εκπαιδεύεται. Τελικά στις 29 Δεκεμβρίου 1915 το τάγμα περάτωσε το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα και εστάλη στο Δυτικό Μέτωπο, στον τομέα των Βοσγίων Όρεων, για «ζωντανή εκπαίδευση». Εκεί ανέλαβε τη φρούρηση ενός τομέα μήκους 10 χλμ. Οι γαλλικές θέσεις απείχαν λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις θέσεις του τάγματος. Κάποια στιγμή ο Ρόμελ διατάχθηκε να εκτελέσει επιδρομή προς σύλληψη αιχμαλώτων.
Ο Ρόμελ δεν δέχθηκε ευχάριστα τη διαταγή. Γνώριζε ότι τέτοιες επιχειρήσεις κατέληγαν σε μεγάλο αριθμό απωλειών. Για αυτό αποφάσισε πρώτα να εκτελέσει προσωπική αναγνώριση τους εδάφους και μετά να στείλει τους άνδρες του εμπρός. Την επομένη ο Ρόμελ, βάσει της αναγνώρισης που είχε εκτελέσει, αποφάσισε να προσβάλει την γαλλική τοποθεσία στη θέση που ήταν γνωστή ως «εξόγκωμα» του Πινετρέ. Ο τομέας, μόλις 150 μέτρα από τις γερμανικές θέσεις, προστατευόταν από 3 σειρές συρματοπλέγματος, η πυκνότητα των οποίων αυξανόταν όσο περισσότερο πλησίαζαν στα γαλλικά χαρακώματα.
Στα δύο άκρα του τομέα, συνολικού μήκους περί το 1 χλμ., υπήρχαν δύο προμαχώνες, ενισχυμένοι με φυλάκια και πολυβολεία. Ο Ρόμελ συνέχισε τιε αναγνωρίσεις για πολλά βράδια. Τελικά κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο προσφορότερος τρόπος ενεργείας, ήταν να διεισδύσει στο κέντρο της εχθρικής τοποθεσίας, ακριβώς ανάμεσα στους δύο προμαχώνες και από εκεί, αφού καταλάβει μέρος τους εχθρικού χαρακώματος, να επιτεθεί στα δύο σημεία στηρίγματος της άμυνας από τα νώτα και τα πλευρά. Το σχέδιο ήταν από κάθε άποψη παράτολμο. Αν οι άνδρες γίνονταν αντιληπτοί θα θερίζονταν όλοι από τα διασταυρούμενα πυρά των γαλλικών πολυβόλων. Επίσης το συρματόπλεγμα ήταν τόσο πυκνό που η κοπή του θα απαιτούσε πολλές ώρες, υπό τα όμματα σχεδόν του εχθρού. Το πεδίο ήταν ακάλυπτο και άρα η επιδρομή θα έπρεπε να γίνει κατά τη διάρκεια ασέληνης νύκτας.
Εν τέλει η κατάλληλη νύκτα ήρθε. Έντονη καταιγίδα είχε ξεσπάσει και ραγδαία βροχή περιόριζε την ορατότητα στα πέντε μέτρα. Ήταν ο κατάλληλος καιρός για επιδρομές. Ο Ρόμελ είχε τάξει τρία αποσπάσματα απέναντι από τις εχθρικές θέσεις. Το κύριο σώμα, δυνάμεως 20 ανδρών, θα εφορμούσε στο κέντρο της εχθρικής τοποθεσίας. Μόλις τη διασπούσε να κινείτο αριστερά και δεξιά των εχθρικών χαρακωμάτων, με σκοπό να καταλάβει εκ των νώτων και τα δύο εχθρικά σημεία στηρίγματος. Την ίδια ώρα άλλες δύο ομάδες, μια απέναντι σε κάθε εχθρικό προμαχώνα, θα έκοβαν το συρματόπλεγμα, ανοίγοντας δρόμο για την καταδρομική ομάδα, οι άνδρες της οποίας θα υποχωρούσαν μισοί-μισοί, από τους προμαχώνες που θα έπρεπε έως τότε να έχουν καταλάβει.
Στις 21.00 ο Ρόμελ επικεφαλής των τριών αποσπασμάτων άφησε τα φίλια χαρακώματα. Μαζί με τους άνδρες του σύρθηκε στο λασπωμένο έδαφος. Τα τρία αποσπάσματα χωρίστηκαν όπως προέβλεπε το σχέδιο. Το κύριο σώμα με επικεφαλής τον ίδιο, αφού έκοψε προσεκτικά τα συρματοπλέγματα κινήθηκε έρποντας προς τις εχθρικές θέσεις, με τον ένα στρατιώτη πίσω από τον άλλο, σαν γιγαντιαία κάμπια. Με τον τρόπο αυτό όμως οι άνδρες δεν θα έχαναν τον δρόμο τους στο πυκνό σκοτάδι. Κάπου-κάπου φωτοβολίδες φώτιζαν τον ουρανό και τους ανάγκαζαν να σταματούν την κίνησή τους. Η βροχή όμως και ο δυνατός άνεμος βοηθούσαν, καταπνίγοντας και τον παραμικρό θόρυβο που προκαλούσαν.
Ο Ρόμελ με δύο άνδρες κινείτο μπροστά. Οι τρεις τους έκοβαν το συρματόπλεγμα, σιγά και προσεκτικά και κατόπιν με οδηγό τα χέρια τους σέρνονταν πάνω στο χώμα. Χρειάστηκαν 3 ώρες για να ανοίξουν διάδρομο ανάμεσα από τις δύο σειρές συρματοπλέγματος. Στο μεταξύ η βροχή είχε κοπάσει. Έφτασαν στην τρίτη γραμμή του γαλλικού συρματοπλέγματος, η οποία ήταν η πλέον ενισχυμένη, με το αγκαθωτό σύρμα πλεγμένο γύρω από ξύλινους εχίνους. Κάθε εχίνος ήταν βαρύς και δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Έπρεπε όμως να δοκιμάσουν. Πλησίασαν ανάμεσα σε δύο εχίνους, έκοψαν το σύρμα που τους ένωνε και προσπάθησαν να σύρουν τον έναν.
Ένας τρομερός μεταλλικός κρότος ακούστηκε. Όλοι πάγωσαν. Με αγωνιά ακινητοποιήθηκαν στο έδαφος, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή τους Γάλλους σκοπούς να σημάνουν συναγερμό. Άλλωστε δεν απείχαν παρά 30 μέτρα από τις θέσεις τους! Οι Γάλλοι σκοποί όμως, φαίνεται ότι απασχολημένοι από τη θύελλα δεν ήταν και τόσο αφοσιωμένοι στα καθήκοντα τους. Ωστόσο το πρόβλημα των Γερμανών παρέμενε. Δεν μπορούσαν να μετακινήσουν τους εχίνους. Άρχισαν απεγνωσμένα να κινούνται κατά μήκος του κωλύματος, ώσπου σαν από θαύμα βρήκαν έναν κρατήρα από οβίδα να χάσκει κάτω από έναν από τους εχίνους. Προσεκτικά ένας-ένας άρχισαν να περνούν κάτω από τον εχίνο, σερνάμενοι μέσα στον κρατήρα. Ο Ρόμελ και οι δύο ακόλουθοι του, ο ανθυπολοχαγός Σάφερντ και ο επιλοχίας Πφάιφερ, πέρασαν πρώτοι και έφτασαν στο χείλος του γαλλικού χαρακώματος.
Ξαφνικά άκουσαν βήματα. Ήταν μια γαλλική περίπολος. Αμέσως έγιναν ένα με το έδαφος, αφήνοντας τον εχθρό να περάσει μερικά εκατοστά από αυτούς. Κανείς Γάλλος δεν αντελήφθη το παραμικρό. Σε λίγο και οι υπόλοιποι άνδρες έφτασαν και όλοι μαζί πήδηξαν στο γαλλικό χαράκωμα. Κάποιος απρόσεκτος παρέσυρε χαλίκια από το παραπέτο, τα οποία έπεσαν με θόρυβο στις σανίδες που σχημάτιζαν ένα είδος πατώματος του χαρακώματος. Και πάλι όμως οι Γάλλοι δεν ξύπνησαν. Χωρίς να χάσει χρόνο ο Ρόμελ μοίρασε την ομάδα. Ο ίδιος με 10 άνδρες κινήθηκε προς τον ένα προμαχώνα και ο ανθυπολοχαγός Σάφερντ με άλλους δέκα προς τον άλλο. Ξαφνικά μια χειροβομβίδα εξερράγη.
Ο Ρόμελ και οι άνδρες του καλύφθηκαν, μα αμέσως μετά επιτέθηκαν κατά του φυλακίου και γρήγορα εξουδετέρωσαν τη φρουρά, σκοτώνοντας έναν και αιχμαλωτίζοντας εννέα Γάλλους. Στην άλλη πλευρά ο ανθυπολοχαγός Σάφερντ εξουδετέρωνε με τη σειρά του το άλλο γαλλικό φυλάκιο, συλλαμβάνοντας δύο αιχμαλώτους. Αμέσως οι Γερμανοί, με τους αιχμαλώτους εγκατέλειψαν τα φυλάκια και περνώντας μέσω των διαδρόμων που τα άλλα δύο αποσπάσματα είχαν ήδη ανοίξει. Με δύο μόνο τραυματίες ο Ρόμελ επέστρεψε στα χαρακώματα του με 11 αιχμαλώτους. Ήταν μια τέλεια μικρή επιχείρηση, προάγγελος των κατορθωμάτων του Ρόμελ αργότερα…
